FİKRİYE
Bir hüzün gibi geldi geçti vuslatımdan,
Şekvacı olmadı yorgun başımdan.
Lezzeti şinasiydi sunduğu kahve fincanından,
İzmihlâli mümkün değil sızlayan vicdanımdan.
Varsın çeksin bu dimağ, unutmaz seni,
Kimse dolduramadı yürekteki yerini.
Bir kadeh gibi sunmuştun ölümsüz sevgini,
Çaresiz yürek nedendir, bilmedi kadrini.
Terki hayat ne der, bilemem amma,
Bir ümmidi hayaldir buluşmak orada.
Dilerim sübut bulur, kanayan yara da,
Aşkı muhabbet biter mi cenneti alâda.
İçsende bir kadeh hayat iksirinden,
Zamansız ayrıldım, bilinsin Fikriye'den.
Bıkmadım ki doyayım o narin ellerinden,
Ummidi aşkım saracak onu cefakâr teninden.
#26Ağustos1926
#MustafaKemalATATÜRK